کد مطلب:18904
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:6
فضايل علي(ع) در بيان سعد و قاص، كدامند؟
سعد بن ابي وقاص ضمن گفتگو با دو نفر كه در راه مكه با آنان برخورد كرده بود ميگويد من چهار خصلت و فضيلت درباره علي بن ابيطالب شنيدم كه اگر يكي از آن چهار مورد درباره من صادر شده بود، برايم بيش از همه دنيا ارزش ميداشت
1- علي از پيامبر و پيامبر از علي است
وقتي سوره مباركه «توبه» كه اعلام انزجار مسلمين از كفار است نازل شد، رسول خدا(ص) آن را به ابوبكر داد تا براي مردم مكّه بخواند. وقتي مقداري از راه را رفت، حضرت، اميرمؤمنان را فرستاد و فرمود سوره «برائت» را از او تحويل بگير و پيش من بياور تا كسي را بفرستم كه براي اين كار شايسته است.
اميرالمؤمنين(ع) رفت و سوره توبه را تحويل گرفته آورد و سؤال كرد چرا ابوبكر اين سوره را به مردم مكّه ابلاغ نكند؟ آيا حادثهاي اتفاق افتاده است؟
رسول خدا فرمود جبرئيل از طرف خداي سبحان پيام آورد «لا يُؤدّي عَنك إِلّا أَنت أَو رَجل مِنك» اي پيامبر يا شخصاً تو اين سوره را براي مردم مكّه بخوان يا مردي كه از تو باشد اعزام كن «وَعَلي مِنّي و أَنا مِن عَلي» (بحار 26/3) [علي از من است من هم از علي هستم]. تنها علي ميتواند سوره برائت را از طرف من براي مشركان بخواند.
2- بستن درها جز در خانه علي(ع)
به ياد دارم كه همه در مسجد مدينه حضور داشتيم. جايگاهي بود بدون سقف و خانههاي اطراف به مسجد راه داشت كه در اين مسجد ميتوانستند بيتوته كرده و از آن به جاي خانه استفاده كنند. همه در مسجد پيامبر بوديم و آل علي و ابوبكر و عمر هم بودند. شبانه دستور رسيد كه همه از مسجد بيرون برويد جز آل رسول و آل علي كسي حق ندارد در مسجد بماند. همه بيرون رفتيم. وقتي صبح شد عموي پيامبر «حمزه» عرض كرد «يا رَسولَ الله أَخرجَتنا و أَسكنتَ هَذا الغلام» همه ما را از مسجد بيرون كردي و اين جوان يعني علي بن ابيطالب را در مسجد راه دادي؟ ما عموهاي شما و از پيران و اهل شما هستيم.
رسول خدا(ص) فرمود من شما را بيرون نكردم؛ خدا امر كرد كه علي بن ابيطالب(ع) ميتواند از مسجد آن طور استفاده كند كه از خانه خود استفاده ميكند. اين چقدر مقام است؟
به مريم(ع) هنگام مادر شدن دستور ميرسد كه از خانه و مركز قدس بيرون برو! امّا خطاب به فاطمه بنت اسد(ع) ميگويند كه، بيا داخل و ديوار كعبه گشوده ميشود. اينكه در دعاي ندبه آمده است «وسَدّ الأَبواب إلّا بابه» تمام درها را بست مگر در خانه علي(ع) را همين نكته را بيان ميكند.
3- پرچمدار خيبر
فضيلت ديگري كه براي علي بن ابيطالب(ع) بود نه براي ديگران، در فتح خيبر است كه حضرت رسول بعضي را فرستادند، آنها پيروز نشدند. حضرت عصباني شده و فرمودند «لَأُعطينَّ الراية غَداً رَجلاً يُحبّه اللهُ و رَسُوله و يُحبّ اللهَ ورسولَهَ، كَرّار غَير فرّار» فردا من پرچم را به دست كسي ميدهم كه، خدا و رسول خدا او را دوست دارند و او نيز خدا و رسول را دوست دارد و از روي محبّت عبادت ميكند، كسي كه هجوم ميآورد و اهل فرار و وحشت از جنگ و مرگ نيست.
همه علاقمند بودند كه بدانند اين انسان كيست؟ كه رسول خدا اين همه درباره او تعريف ميفرمايد وقتي فردا شد، فرمود علي بن ابيطالب را حاضر كنيد. حضرت را حاضر كردند در حالي كه به بيماري چشم مبتلا بود. رسول خدا آب دهان مبارك خود را در چشمان علي ريختند و بعد پرچم را به دست وي داد و حضرت علي(ع) به آن پيروزي نايل شدند (الأمالي و المجالس صدوق، ص415، مجلس77).
4- محبوب در دل پيامبر(ص)
در جنگ تبوك حضرت رسول(ص) بيرون رفتند و حضرت علي(ع) را در مدينه به عنوان خليفه خود قرار دادند تا مدينه را حفظ كند، عدهاي حسادت كرده اين فضيلت را نقطه ضعفي تلقي كردند و گفتند پيامبر نميخواست علي در اين جنگ شركت كند!
اميرالمؤمنين پس از شنيدن اين مطلب دنبال رسول خدا(ص) آمد و عرض كرد من شما را رها نميكنم.
حضرت رسول(ص) فرمودند براي چه آمدي؟
عرض كرد قريش ميگويند شما مرا به همراهتان در جبهه نبرديد، براي اينكه مايل نبوديد من در جبهه شركت كنم.
حضرت فرمود مردم را جمع كنيد.
منادي حضرت(ص) ندا داد؛ همه جمع شدند.
فرمود «أيّها النّاس أَفيكم أَحدٌ إِلّا وله مِن أَهله خاصّة؟ قالوا أجل، فَإِنّ عَلي بن أبيطالب خاصة أهلي و حَبيبي إِلي قَلبي» [هر كدام از شما در امور خانوادگي كسي داريد كه به شما بسيار نزديك و مورد اطمينان شما باشد. علي بن ابيطالب هم نسبت به من چنين است؛ او از بستگان نزديك و محبوب دل من است].
رسول خدا جز به خدا به چيزي نميانديشيد و جز به خدا به هيچكس علاقه نداشت پس چرا به علي بن ابيطالب علاقه داشت؟ چون او مظهر خدا و دوستي او دوستي خداست. او بيگانه نيست.
آنگاه در حضور مردم فرمود همان طور كه هارون وزير موسي بود. «أَما تَرضي أَن تَكون مِنّي بِمنزلة هارون من موسي؟ إلّا أنّه لا نَبيَّ بعدي» [آيا راضي نميشوي منزلت تو نسبت به من مانند منزلت هارون به موسي باشد؟]
حضرت علي(ع) فرمود «رَضيتُ عَن الله و رَسوله» (بحار40/41). [من راضي شدم از خدا و رسولش].
آية الله جوادي آملي
حكمت عبادات
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.